Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nos commodius agimus. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Duo Reges: constructio interrete. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Minime vero, inquit ille, consentit. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem,
Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Quid de Pythagora?

Sed ille, ut dixi, vitiose.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Audeo dicere, inquit. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Optime, inquam. Ad eos igitur converte te, quaeso.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Negare non possum. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Bork: Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Bork: Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Equidem e Cn.: Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Efficiens dici potest.
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.
Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;
Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest.
Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Quibus expositis facilis est coniectura ea maxime esse expetenda ex nostris, quae plurimum habent dignitatis, ut optimae cuiusque partis, quae per se expetatur, virtus sit expetenda maxime.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?